Ik word blij van de variatie in mijn werk

Voordat Mariska 7,5 jaar geleden bij Accare kwam werken als GZ-psycholoog en behandelaar, was ze docent en gedragsdeskundige in het onderwijs. Bij Accare had ze geen onderwijsfunctie, maar ze had wel haar interesse aangegeven. Ze vertelt: ‘Na een jaar of twee vroeg een oud-collega of Accare een bepaalde training kon verzorgen. Het Child Study Center stelde voor dat ik zelf de training zou maken en geven. Niet lang daarna volgde een andere training en zo ging de bal rollen. Nu ben ik docent en adviseur Kwaliteit en Zorgontwikkeling. Ik geef vooral externe trainingen voor onderwijsgevend personeel, gezinshuisouders en pleegouders maar ook gedragswetenschappers, psychologen en orthopedagogen. Ik ben hoofddocent voor het vak Begeleiden van kinderen en jongeren met trauma- en hechtingsproblematiek. Ook ben ik (één van de twee) hoofddocent(en) voor trainingen aan scholen. Naast trainingen geef ik binnen Accare advies over de kwaliteit van zorg en beleid om goede zorg te blijven leveren. Daar zit ook een deel praktijkgericht onderzoek in.’

Om het takenpakket compleet te maken, is Mariska ook nog praktijkopleider voor de regio Groningen. Ze is verantwoordelijk voor de praktijkopleiding van psychologen of orthopedagogen in opleiding tot GZ-psycholoog. Mariska: ’Ik ben bij Accare gekomen om te behandelen maar als je meer wilt, kan dat heel goed. Daarmee heeft Accare me weten te boeien en binden. Ook als je begint, krijg je ruimte om te leren. De combinatie van zelfstandigheid, kwaliteit en kennis vind ik mooi bij Accare.’ 

Mariska wordt blij van de variatie in haar werk. ‘De casuïstiek kan soms best heftig zijn. De andere activiteiten brengen dan verlichting. Ook brengen ze een bredere scope. Met een individuele behandeling kun je misschien het verschil maken voor die ene jongere. Maar met beleid of doceren kun je impact hebben op een grotere groep jongeren of collega’s. De verschillende rollen werken ook op elkaar in. Als ik een beleidsstuk lees over een nieuwe methodiek kan ik dit meenemen naar ons team of de opleiding. Het lesgeven helpt me om dingen beter te begrijpen, want als je iets moet uitleggen moet je zelf precies weten hoe het zit. En ik leer van de uitwisseling met cursisten die hun ervaringen inbrengen. Als docent kun je mensen iets meegeven. Het mooiste moment is dan dat iemand aan het einde zegt: “hier had ik echt iets aan”.’

Hoe bewaak je de balans tussen al die werkzaamheden? ‘Dat doe ik vooral door structuur aan te brengen in mijn week. Ik werk vier keer negen uur. Op maandag zit ik in Assen bij team Kwaliteit & Zorgontwikkeling. Op dinsdag en donderdag ben ik op de poli in Emmen voor behandelingen en praktijkbegeleiding. Of ik geef een training. Woensdag ben ik vrij en vrijdag werk ik thuis om rustig behandelplannen uit te werken en andere dingen af te maken. Bij Accare krijg je veel vrijheid om je eigen tijd in te delen. Of een dubbelfunctie te doen. Je kunt zelf de regie pakken, dat maakt het werkbaar.’ 

Mariska is gedreven om het verschil te maken in de hulpverlening voor jongeren. Ze vertelt: ‘Bij mij thuis verliep het vroeger ook niet vlekkeloos en hadden we veel hulpverleners over de vloer. Ik was geen fan van psychologen die alleen maar “o ja” of “hum hum” zeggen. Ik had het idee dat het anders kon en had de drive om dat te ontdekken, zodat ik mensen echt kon helpen. Ik miste vroeger als kind vooral dat ik goed gezien werd. Daarom doe ik nu extra mijn best om mensen en situaties goed te begrijpen. Ook als trajecten niet goed lijken te lukken, blijf ik hoop geven dat het beter wordt maar dat ik het antwoord nog niet heb gevonden. Inlevingsvermogen is heel belangrijk. Begrijpen dat levens ook anders ingericht kunnen zijn. Daar probeer ik scherp op te blijven.’