Decontextualisatie van ADHD
ADHD wordt vaak als een hersenstoornis beschouwd en wetenschappelijk onderzoek heeft zich de laatste decennia veelal gericht op de onderliggende neurobiologie van ADHD. Hierdoor is er mogelijk een eenzijdig beeld van ADHD ontstaan, waarbij ADHD als een probleem van enkel het kind, en specifiek diens brein, wordt gezien. Contextuele factoren blijven hierbij vaak onderbelicht, terwijl de wetenschap duidelijk laat zien dat gedrag voortkomt uit een interactie tussen genen en omgeving.
Achtergrond
Het doel van dit project is om te onderzoeken in hoeverre dit fenomeen, dat we decontextualisatie noemen, voorkomt én, zo ja, of dit voor kinderen met ADHD mogelijk negatieve effecten heeft. Dit is erg belangrijk, omdat de prevalentie van ADHD is toegenomen. We vragen ons bijvoorbeeld af of een gedecontextualiseerd beeld van ADHD leidt tot stigma, en een pessimistische kijk op de toekomst. Ook willen we onderzoeken of decontextualisatie leidt tot overbehandeling met medicatie, ten koste van meer op de context gerichte interventies zoals een oudertraining.
Het onderzoek
Nadat we de maatschappelijke perceptie van ADHD zo goed mogelijk in kaart hebben gebracht, beogen we uiteindelijk een interventiestudie te realiseren die zich richt op behandelaren in de GGZ. Hiermee hopen we bij te dragen aan een eerlijker en genuanceerder beeld van ADHD.
Mocht je vragen hebben, neem dan vooral contact op met Leanne Postma, l.postma@accare.nl