Accare omarmt het systemisch werken en denken

Toen Anke Rooijakkers 18 jaar geleden begon bij Accare was ze orthopedagoog, maatschappelijk werkster en systeemtherapeut in opleiding. Ze rondde deze opleiding bij Accare af en doorliep hier vervolgens de opleidingen voor GZ-psycholoog en Cognitief Gedragstherapeut. Anke: ‘Dit laat zien dat je bij Accare absoluut veel ruimte krijgt voor je eigen ontwikkeling. Ik volg nu geen opleiding meer, maar naast mijn dagelijkse werkzaamheden geef ik supervisie aan systeemtherapeuten, systeemtherapeutisch werkers en GZ-psychologen in opleiding. Ook geef ik af en toe les aan GZ-psychologen over systeemtherapie. Je krijgt hier kansen en kunt ze zelf creëren als je dat wilt.’ 

Het leukste van systeemtherapie is de brede, integratieve blik, vindt Anke. ‘Ik behandel geen kinderen, maar systemen. Ik kijk dus ook naar de interacties in het gezin, intergenerationele lijnen, de grotere context van vrienden en school, maatschappelijke invloeden enzovoort. Als een kind bijvoorbeeld heel druk is en zich moeilijk kan concentreren en ik kijk op basis van de DSM-criteria, dan kan ik misschien wel ADHD vaststellen. Maar dan is de context nog niet meegenomen. Als ouders hele drukke banen hebben of een belast verleden en er is veel prestatiedruk vanuit bijvoorbeeld school, dan heeft dit invloed. Vanuit die context kun je bepaalde gedragingen en kwetsbaarheden begrijpen. Niet als oorzaak, maar als samenhang. Het mooie is dat je als systeemtherapeut niet alwetend hoeft te zijn. Je kunt belangrijke anderen uit de omgeving van het kind als mede-deskundigen mee aan tafel vragen. Zij zijn belangrijk in het mee denken en mee doen; zij kunnen een belangrijke bijdrage hebben voor het gezin en de gezinsleden’ 

Anke heeft een drukke baan, die niet altijd gemakkelijk is. ‘Ik vraag me wel eens af waarom ik geen camping of bloemenzaak begin’, lacht ze. ‘Wat een hoop zorgen hoor ik op een dag! En steeds vaker het idee dat moeilijkheden te ‘fixen’ zijn binnen de huidige ‘maakbaarheidsgedachte’. Tegelijkertijd is het plezierig om in die zorgen ontwikkeling en beweging te kunnen creëren. In dat proces zijn zoveel kleine geluksmomenten om samen te delen. Bijvoorbeeld als een kind of een ouder zich in het eerste gesprek al kwetsbaar durft op te stellen. Dat is meteen al een positieve stap om samen te benoemen. Het gaat erom dat je samen al die stapjes op weg naar het einddoel ziet en valideert. Dat is wezenlijk.’ 

Mooie momenten zijn ook als kinderen of ouders aangeven dat er iets aan het veranderen is. Dat ze zich gezien en serieus genomen voelen. Anke: ‘Ik vind tranen ook mooie feedback. Omdat er vaak kwetsbaarheid in zit, die ze durven laten zien. Als ik zie dat het gesprek met elkaar invloed heeft, maakt mij dat blij en dat heb ik gelukkig regelmatig. Ook het contact met collega’s kan me trouwens blij maken. In ons team op de poli in Hoogeveen hebben we oog voor elkaar, zowel op werkgebied als privé. We hebben wekelijks een overleg dat begint met de vraag of iemand hulp nodig heeft. Dat gaat over de mens en de professional. Dat je daar open in kunt zijn, voelt heel veilig.’

Bij Accare krijgt Anke alle ruimte om recht te doen aan haar vak. ‘Als systeemtherapeuten doen we ertoe bij Accare’ zegt ze. ‘Binnen de kaders van kwaliteitsstandaarden en procedures krijgen we de ruimte voor eigen invulling. Wat vind je zelf nog extra belangrijk? Waar wil je voorrang aan geven? Je mag gemotiveerd afwijken en krijgt veel vrijheid als individu en team. Dat is meer dan prettig.’