Eetstoornissen in de media

Een doelstelling die we van harte onderschrijven, niet in de laatste plaats omdat we zien dat wat door de media wordt voorgeschoteld te vaak gaat over een extreem ziektebeeld, over patiënten waarbij de hulpverlening tegen haar grenzen aanloopt. En natuurlijk; ook dat beeld hoort bij eetstoornissen en wil ik niet bagatelliseren, maar is op de keper beschouwd een te eenzijdig beeld.

Neem Anorexia Nervosa. Dat is een hele heftige ziekte die zowel lichamelijk, psychisch als sociaal flink kan huishouden, en die vaak gepaard gaat met andere psychische aandoeningen als trauma en angsten. Tegelijkertijd weten we dat Anorexia Nervosa te behandelen is. Niet zomaar hoor; het kost veel tijd en geduld en vraagt om een enorme dosis uithoudingsvermogen. Overigens niet alleen van de patiënt, maar ook van diens familie, vrienden en behandelaar. Een proces dat soms meerdere jaren kan duren, maar toch; het is behandelbaar

Zet dat nou eens af tegen wat we doorgaans zien op televisie en in magazines; graatmagere jongeren die op sterven na dood zijn, gedwongen worden opgenomen en of ze nou willen of niet per sonde voeding krijgen toegediend. Begrijp me niet verkeerd, soms zijn dit soort maatregelen eenvoudigweg nodig om een kind in leven te houden. Bijzonder pijnlijk natuurlijk zowel voor de cliënt die dit moet ondergaan, voor diens naasten die machteloos moeten toekijken, als ook voor de hulpverleners die dergelijke handelingen moeten uitvoeren.

Maar dit soort niet-representatieve voorbeelden zijn oververtegenwoordigd in de media. Is dit het beeld dat we aan onze kinderen willen voorschotelen? Nee, dat lijkt me niet.

Stel je voor; je bent 13 jaar en je begint een wat ongezonde manier van omgaan met eten te ontwikkelen. Ergens in dat proces valt een keer de term anorexia of eetstoornis. Als je je daar in het verleden niet al te veel in hebt verdiept, welk beeld dringt zich dan aan je op? Juist, waarschijnlijk datgene wat je gewend bent te zien op social media, TV en in magazines. Dan zal het ‘vonnis’ eetstoornis of anorexia aankomen als een mokerslag; het zwaard van Damocles bungelt boven je hoofd en de paardenhaar kan elk moment knappen.

Dergelijke gevoelens zijn natuurlijk niet bepaald helpend, zeker niet voor iemand met een toch al wankele gemoedstoestand. Je kunt je voorstellen dat dit soort emoties ook niet echt meewerken wanneer je in behandeling gaat voor je eetstoornis. Dan sta je meteen al 0-1 achter, en kan het genezingsproces daardoor wel eens een stuk langer duren.
Daarbij zijn jongeren met een eetstoornis gebaat bij een zo vroeg mogelijke behandeling, wanneer de klachten nog mild zijn. We zijn bang dat jongeren zich misschien niet durven melden, juist vanwege het beeld dat zij uit de media krijgen. Op het moment dat deze jongeren -in een veel later stadium- dan wél in beeld komen zijn de symptomen al verder gevorderd en is behandeling een stuk moeilijker.

Daarom willen we op deze World Eating Disorders Action Day eenieder oproepen het volledige verhaal te vertellen aan elkaar, aan ouders, en vooral aan jongeren. Een verhaal waar hoop uit mag spreken, want een eetstoornis is redelijk tot goed te behandelen. Zeker bij jongeren, en zeker wanneer je er op tijd bij bent!

We weten dat jongeren met een eetstoornis gebaat zijn bij goede specialistische diagnostiek en behandeling volgens de zorgstandaard eetstoornissen, waarbij de laatste stand van de wetenschap uitgangspunt is.
Als we dat doen, er op tijd bij zijn én zorgen dat behandelplannen altijd in samenspraak met jongere en hun ouders worden vastgesteld zien we het merendeel van de jeugdigen die we behandelen genezen, dan wel op een acceptabele manier met eten leren omgaan en hun kwaliteit van leven verhogen.

Heb een goede dag!

Hermien Elgersma,
Klinisch Psycholoog bij Accare

_{Vind jij als ouder dat je kind zich ongewoon veel met eten, diens gewicht en/of spiegelbeeld bezighoudt? En heb je het gevoel dat het de verkeerde kant uitgaat? Kom dan in actie. Probeer het bespreekbaar te maken met je kind, toon begrip en neem zo nodig contact op met je huisarts of een kinderarts. Je kunt ook (anoniem) bellen met de Weet hulplijn. Daar vind je ervaringsdeskundigen en naastbetrokkenen die naar je luisteren en je misschien verder kunnen helpen.}

_{Wil je meer weten over eetstoornissen en hoe deze in een vroeg stadium te herkennen? Kijk dan eens op brainwiki - eetstoornissen of neem een kijkje op de website 99 gram. En ook op de site van Stichting Kiem kun je meer lezen over eetstoornissen.}