Wout is weer zichzelf

“Als peuter hoorde Wout de grasmaaier aan het begin van de straat al aankomen”, vertelt Wendy. “Alle signalen uit de omgeving komen sterk bij hem binnen. Hij is heel intelligent en net een spons. Soms werden al die signalen hem teveel en liep de emmer over. Hij had zichzelf dan niet meer in de hand. Thuis lukte het vaak wel om hem apart te nemen en te kalmeren, maar op school was dat lastiger. Dan werden we gebeld dat er geen land met hem te bezeilen was. Juist omdat hij zelf na zo’n bui zo verdrietig was en het graag anders wilde doen, hebben we hulp gezocht.”

Bij Accare zijn verschillende test afgenomen, waaronder een ADOS-test en een intelligentietest. Wendy: “Hieruit bleek dat Wout tekenen vertoonde van autisme en ADHD, maar deze waren niet sterk genoeg om er een label op te plakken. Het advies was om te starten met medicijnen om wat meer rust in zijn hoofd te creëren, in combinatie met speltherapie. Als ouders moesten we wel even wennen aan het idee van medicijnen. Je hebt natuurlijk liever dat je kind gewoon rustig kan meekomen zonder pillen. Maar we gunden Wout de rust in zijn hoofd en die heeft hij zeker gekregen.” 

Tijdens de speltherapie zijn situaties nagespeeld die Wout in het dagelijks leven tegenkomt om te kijken wat hem triggert en hoe hij dan reageert. Dankzij deze therapie kan Wout inmiddels zelf merken wanneer hij ‘op oranje staat’. “Hij doet dan bijvoorbeeld zelf de Playstation uit, omdat hij merkt dat hij boos wordt”, zegt Wendy. “Of hij gaat even naar zijn kamer omdat hij rust nodig heeft. Op school heeft hij een rustplekje gekregen waar hij naartoe kan en een koptelefoon zodat hij minder prikkels krijgt. Dit werkt heel goed. Hij kan zijn buien nu veel beter reguleren.”

Ook Wout’s ouders en zus zijn bij de therapie betrokken. Wendy: “We begrijpen nu beter wat er in zijn hoofd gebeurt en hebben daardoor meer begrip gekregen. Wout is in zijn hoofd continu alles op kleur aan het sorteren. Nieuwe prikkels brengen die kleurtjes in de war en dan moet hij weer opnieuw sorteren. Dat moet heel druk en verwarrend zijn. We accepteren nu beter zijn grenzen en helpen hem deze te bewaken. Als hij dat verbeten trekje op zijn gezicht krijgt, zeggen we nu dat hij zich beter even kan terugtrekken. Het mooie was ook dat Wout met ontzettend veel plezier naar de speltherapie ging. Hij vond de één-op-één aandacht heel fijn en was blij met de hulp. Hij ging er fluitend heen, het voelde als een beloning voor hem.”

“Ons advies aan andere ouders is: wees niet bang om hulp te vragen”, zegt Wendy. “Het is wel even een drempel voor jezelf, maar je doet het voor je kind. Ons enige doel was dat Wout lekkerder in zijn vel zou zitten en trotser zou zijn op zijn eigen gedrag. Dat is dankzij Accare heel goed gelukt!”