Je bent het waard!

Drie jaar geleden had Anisa last van depressies. Ze kon nergens meer energie voor opbrengen, ook niet voor dingen die ze eerder leuk vond, zoals lezen en gitaar spelen. Daarnaast had ze last van faalangst en sociale angst. “Ik durfde met niemand te praten, want daar kreeg ik veel stress van. Al die angsten zorgden ervoor dat ik me steeds meer ging isoleren. Ik zat heel veel op mijn kamer, had geen vrienden en het ging niet goed op school. Mijn familie maakte zich steeds meer zorgen over mij en heeft me aangemoedigd hulp te zoeken.” 

Anisa kreeg ook EDMR-therapie. Ze vertelt: “Toen ik jonger was, heb ik te maken gehad met een traumatische gebeurtenis waarvan ik veel last heb gekregen. Ik ben daardoor heel onzeker geworden. Door EDMR-therapie kan ik daar nu aan terugdenken, zonder dat er veel negatieve gedachten aan verbonden zijn en ik overstuur raak. Ik zie de gebeurtenis nu alsof het zich afspeelt op een schilderij, waardoor ik ernaar kan kijken zonder extreme gevoelens. Die therapie heeft me echt enorm geholpen.”

Anisa zette het laatste stapje om zelfverzekerder te worden met de groepsbehandeling voor intensieve angst, waar ze zag dat ze niet de enige was met angsten. “Ik was altijd heel bang dat ik iets raars zou zeggen en mensen me dan gek zouden vinden. Nu weet ik dat iedereen wel eens iets raars zegt, dat is helemaal niet erg.” Tot slot heeft het Anisa heel erg goed gedaan dat ze negen maanden op een woongroep heeft gewoond. “Dit was een woongroep voor mensen met autisme. Hoewel ik dat niet heb, vertoon ik er wel kenmerken van. Ik heb hier geleerd om structuur in mijn dag aan te brengen, op tijd uit bed te komen, te ontbijten en je medicijnen te nemen, en jezelf niet te isoleren. Dat heeft me echt heel goed geholpen.”

Met elke therapie heeft Anisa een belangrijke stap gezet op weg naar meer zelfvertrouwen. “Natuurlijk heb ik nog wel eens sombere gedachten, maar ik herken mijn eigen denkfouten en kan ze nu snel corrigeren. Ook weet ik dat het niet goed komt als ik in bed blijf liggen en niets doe, dan kom ik in een negatieve feedbackloop en zak ik snel af. Maar als ik actief en productief blijf, kan ik trots op mezelf zijn. Ik voel me nu veel prettiger. De relatie met mijn familie is een stuk beter en ik woon nu weer thuis. Het is de bedoeling dat ik binnenkort ga verhuizen naar een woongroep voor beschermd wonen, waar ik me verder kan ontwikkelen. Ik moet er nu vooral voor zorgen dat ik niet meer terugval, daar helpt Accare me heel goed bij.”

Bij Accare onderging Anisa gedurende een periode van drie jaar verschillende therapieën, waaronder cognitieve gedragstherapie voor sociale angst en depressie, en systeemtherapie. Ze vertelt: “Bij cognitieve gedragstherapie heb ik geleerd om mijn vaste denkpatronen te doorbreken. Het doel is dat je helpende denkpatronen aanleert, die je manier van denken veranderen. Als mensen je aankijken denk je bijvoorbeeld dat ze je raar of lelijk vinden. Tijdens de therapie leer je te denken dat mensen je aankijken omdat ze gewoon een gesprek met je willen voeren. Zo ga je steeds oefenen om jouw denkpatroon te doorbreken. En om  te ervaren dat de dingen waar je zo bang voor bent, helemaal niet gaan gebeuren.”

Bij de therapie voor sociale angst leerde Anisa minder nerveus te zijn bij andere mensen. “Ik kreeg praktische tips over sociaal gedrag, zoals mensen aankijken als je praat en niet steeds met je handen friemelen. Elke week kreeg ik een opdracht mee, bijvoorbeeld een vraag stellen in de klas of een praatje met iemand maken over je favoriete boek. Door heel veel te oefenen en erover te praten, ben ik hier nu echt beter in geworden.”

Een heel mooi resultaat is dat Anisa weer toekomst ziet voor zichzelf. “Ik wil graag een universitaire opleiding doen. Ik weet dat ik daardoor als mens zal groeien en dat is goed voor me. Een studie Psychologie lijkt me interessant en daar heb ik nu ook veel ervaring mee. Om die opleiding te kunnen doen, ben ik nu via zelfstudie bezig aan mijn Staatsexamen WO. Ook heb ik gelukkig weer zin gekregen in gitaar spelen. Dat doe ik nu samen met mijn vriendin. We denken er zelfs over om op te gaan treden.”

“Soms heb ik nog een sombere periode en vind ik dat ik niet genoeg heb bereikt”, zegt Anisa. “Maar als ik terugdenk aan wie ik drie jaar geleden was, zie ik hoeveel ik vooruit ben gegaan. Ik ben er trots op dat ik hulp heb gezocht en hard heb gewerkt.  Zonder Accare was ik vast blijven zitten in mijn oude negatieve patronen. Aan iedereen die in dezelfde situatie zit, wil ik zeggen: je bent het waard om liefde te krijgen. En je bent het waard om hulp te krijgen als je het niet alleen kunt. Geef aan bij anderen dat het niet goed met je gaat en ga samen kijken wat je eraan kunt doen. Het is niet gemakkelijk om die eerste stap te zetten, maar ik ben heel blij dat ik het heb gedaan.”